Een woord vooraf….
Na
75 jaar vrijheid.
Op 4
mei herdenken wij burgers en
militairen die in het Koninkrijk der Nederlanden of waar ook ter wereld zijn omgekomen
of vermoord sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, in oorlogssituaties
en bij vredesoperaties.
Op 5 mei vieren wij dat we
in 1945 bevrijd zijn en dat we in het Koninkrijk der Nederlanden vrij zijn van
onderdrukking. Het is ook een dag om na te denken over het belang van vrijheid en om ons herinneren
dat vrijheid er niet vanzelf is.
Vrede en vrijheid gaan niet
alleen over oorlog en de relatie tussen landen en hun leiders. Ze gaan ook over
de relatie tussen volwassenen en kinderen. Op school, thuis, de
sportvereniging, het werk, in de politiek.
Het afgelopen jaar hebben
we maar al te goed kunnen voelen wat beperking van vrijheid betekent. Winkels,
sportverenigingen en scholen gesloten. Ziekenhuizen met beperkte ruimte. Een
avondklok. Samenkomen verboden. Dit alles om verspreiding van het coronavirus
te voorkomen.
Vandaag de dag vechten we
tegen een vijand, het coronavirus. Een nieuwe, onzichtbare vijand.
Maar er zijn ook andere
hardnekkige virussen, al direct vanaf het moment van onze bevrijding in 1945.
Besmettelijke virussen van discriminatie op grond van godsdienst, ras of
geslacht. Pesten, jaloezie, hebzucht, wraak, beledigen, kwetsen, geen respect
op kunnen brengen voor anderen. Vaak is dit aanleiding tot ruzie of zelfs
oorlog. Volwassenen en kinderen durven hierdoor niet de straat op te gaan of
naar school. Zitten soms huilend thuis, hebben geen vrienden of vriendinnen
meer. Hun vrijheid is afgenomen. Onze vrijheid wordt dus dagelijks bedreigd.
Herdenken op 4 mei, de
vrijheid vieren op 5 mei, na 75 jaar vrijheid, is niet genoeg. We zijn het aan
iedereen verplicht om méér te doen, elke dag.
Alex van Hedel
Burgemeester
